مجرمین روانی و دارای حالات خطرناک نیازمند درمان و اقدامات تامینی هستند.
در بیان قانونگذار ایران، مجانین و افراد مختل المشاعر که مرتکب جرم می شوند، به عنوان مجرم، لیکن غیرمسئول در نظر گرفته شده اند و نحوه ی برخورد با آنان به موجب ماده 149 قانون مجازات اعمال خواهد شد: «هرگاه مرتکب در زمان ارتکاب جرم دچار اختلال روانی بوده بهنحویکه فاقد اراده یا قوه تمییز باشد مجنون محسوب میشود و مسئولیت کیفری ندارد.» البته باید دانست هرچند بیمار روانی که به دلیل بیماری مرتکب جرم شده «مسئولیت کیفری» ندارد اما درعینحال بیمسئولیت هم نیست.بايد بیماران روانی مجرم را در مرکزی امن نگه داریم که برای جامعه خطری نداشته باشند و این نوع محلها ضمن فراهم کردن امکان حداکثری جهت اصلاح و تربیت آنها به نوعی به عنوان محلی جهت اعمال مجازات نیز قلمداد میشود.